Kitap barada: |
AWTORDAN Heran-haça menden: «Seň ömruňde iň üýtgeşik, begençli, başga hiç bir güne deňäp bolmajak ýalňyz gün haýsy gün?» diýip soraýsalar, birjik-de ikirjiňlenmän: «Şol gün-sekizinji maý!.. Kyrk bäşinji ýylyň sekizikji maýy» diýerdim. Şol gün ýaly ajaýyp gün meniň ömrümde ozalam, soňam bolanok. Şonda hemme zat, bütin elem birden ýagtylyp giden ýaly boldy. Ozal dar görnen dünýä birden giňedi ötägitdi. Ýap-ýaňya-da garalyp duran ýapylar edil gözümiň alnynda ýaşyl läle boldy duruberdi. Asman diýsene! Asman öz ýüzünden gamaşyk nikabyny aýyrdy welin, bütin jahana nur ýagdy. Adamlaryň çaňjaryşyp duran tukat ýüzleri-de açylyp, misli bahar bägülleri ýaly röwşen boldy. Ýene ýap-ýaňyja hem gulaklarymyzyň duşundan şuwlaşyp geçip duran oklaryň şaňňyldysy henizem gelip duran ýalydy. Gulaklarymyzda galan şol şaňňyldy, ýüreklerimize ornan yzalar, kalbymyza siňen elhenç görnüşler uzak-uzak ýyllar, asyl hiç haçanam aýrylmasa gerek. |
Häzirlikçe bu kitaba degişli teswir ýok